"Van vijf sterren naar je innerlijk kompas"

Ik droomde vanmorgen vroeg over vriendschap. Er werd mij gevraagd of ik even vijf sterren wilde geven aan onze vriendschap, omdat het anders niks voorstelde.

Die droom bracht me aan het nadenken...

Waarom is er bevestiging nodig over "gevoelens en persoonlijke ervaringen"? En waarom moet dat met de wereld gedeeld worden? Ik doe hier zelf ook aan mee! Als ik een paar mooie woorden ontvang over hoe iemand onze coachsessie heeft ervaren, deel ik die graag.

Maar wat ligt hieraan ten grondslag? Gezien worden? Meer cliënten aantrekken? Mezelf een goed gevoel geven?

Ik denk dat ik op al deze vragen volmondig 'ja' kan zeggen. Tegelijkertijd voel ik dat hier ook een gevoel van tekort onder schuilt, iets wat ik nog mag aankijken. Hoe zie ik mijzelf als coach? Waarin wil ik mijzelf nog verder ontwikkelen?

Vorig jaar ben ik begonnen met de opleiding mediumschap van Janneke Leber, een stap die me helpt om mijn intuïtieve vermogens verder te verdiepen en mijn verbinding met het onzichtbare nog meer te versterken. Ja, ik wil me intuïtief nog meer openstellen, me verder verbinden met die diepere laag. En hoe mooi zou het zijn als ik de voorouders kon uitnodigen op de thee? Hen vragen om mee te helpen puzzelen met de cliënt voor me, om hun wijsheid te laten spreken over de uitdagingen van dit leven. Dit is dan ook een wens en dit hoop ik te leren de komende jaren.

Mijn intuïtie is altijd een leidraad geweest in mijn leven. Ik ben een gevoelsmens en vaar op mijn onderbuikgevoel. Dat gevoel is meestal subtiel, een zachte fluistering. Maar soms is het ook een schreeuw uit het diepste van mijn wezen, een levensreddende oproep van mijn onderbewuste.

Wanneer we vanuit vertrouwen en overvloed kijken, zijn die vijf sterren of een enkele ster helemaal niet relevant voor het maken van een keuze. Je intuïtie vertelt je haarfijn waar je wel of niet moet zijn. En ja, soms valt iets tegen, simpelweg omdat onze verwachtingen anders waren. Maar dat is heel persoonlijk.

Oké, nu begint mijn hoofd zich er ook mee te bemoeien. Ja, als je ergens "veel" voor betaalt en er een bijzondere ervaring wordt beloofd, maar je komt terecht in een vieze, onhygiënische ruimte waar niet adequaat wordt gehandeld, dan is dat iets om over te schrijven. In dat geval hebben we het over feiten, niet over meningen. En ook hierin is er geen zwart-wit verhaal. Het leven blijft een oneindig palet van kleuren, waarin ieder zijn eigen voorkeuren en lessen heeft.

Beslissingen nemen is een dans tussen hoofd en hart. Ons hart fluistert vaak zachtjes, intuïtief wetend welke richting klopt. Ons hoofd daarentegen analyseert, vergelijkt en zoekt naar zekerheid. Beide zijn waardevol, maar de kunst is om ze in balans te brengen. Als we ons volledig laten leiden door het hoofd, verliezen we soms de magie van het onbekende. Volgen we enkel het hart, dan kunnen we verdwalen in een zee van gevoelens zonder houvast. De kracht zit in de samenwerking: het hart wijst de weg, het hoofd helpt bij het zetten van de juiste stappen.

Wil je dieper ingaan op jouw eigen patronen in besluitvorming en ontdekken hoe je keuzes maakt die écht bij je passen? Neem dan contact met me op en laten we samen werken aan helderheid en balans.